ساده گرایی یا ساده پسندی یا مینیمالیسم (به انگلیسی: Minimalism) یک مکتب هنری است که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته است.
ساده گرایی پس از جنگ جهانی دوم، در هنر غرب به وجود آمد و بیشتر از سوی هنرمندان هنرهای تجسمی آمریکایی در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 میلادی، گسترش پیدا کرد. ساده گرایان بر این باورند که با زدودن حضور فریبنده ترکیب بندی و کاربرد موارد ساده و اغلب صنعتی که به شکلی هندسی و بسیار ساده شده قرار گرفته باشند، می توان به کیفیت ناب رنگ، فرم، فضا و ماده دست یافت. از هنرمندان این سبک می توان به دیوید اسمیت، دونالد جاد، ارنست تروا، سول لویت، کارل آندره، دن فلاوین، رابرت رایمن، رونالد بلادن و ریچارد سِرا اشاره کرد.
آثار هنرمندان مینیمالیست گاه کاملاً تصادفی پدید می آمد و گاه زاده شکل های هندسی ساده و مکرر بود. ساده گرایی نمونه ای از ایجاز و سادگی را در خود دارد و بیانگر سخن میس ون دروهه است: Less is more (کمتر غنی تر است).شاید بتوان گفت که هنر مینیمال دو ویژگی عمده دارد :
استفاده از قوانین فیزیک در خلق آثار
استفاده از استعاره ها و نشانه ها
ویژگی های سبک طراحی و دکوراسیون مینیمالیسم
این سبک دکوراسیون داخلی در نهایت دقت است و هیچ چیزی بیش از حد و زیادی نیست ، بدون زمینه ای گزاف و مجلل.همین طور که از اسم این استایل مشخص  است، تاکید این سبک بر سادگی و بی آلایشی است. رنگ های مورد استفاده در این سبک ممکن است خیلی تیره و خسته کننده یا روشن باشند، یا در برخی موارد ممکن است از رنگ های درخشان و نمایشی استفاده شود. اجزا و وسایل مورد استفاده در یک مکان با طراحی داخلی مینیمالیست همین طور با اشکال هندسی مثل مربع، مستطیل و دایره می باشند، اما سطوح و ظواهر همه چیز صاف و ساده ، بدون جزئیات و بی آلایش است.علتی که طرح های مینیمال به سرعت به معروفیت و محبوبیت رسید استفاده طراحان از ابزارهای مدرن مانند شیشه،استیل و بتون در کارهایشان بود.